Sen I
Dream I (1990), fragment - /3'30''/
„….Po co zatrzymywać się w dwóch pierwszych pokojach, gdzie światło nie straciło
jeszcze swej ostrości , sprawdzić ,że stoły stoją jak stały , że może ona sama zamknęła
drzwi , wchodząc do trzeciego pokoju , wiedziała ,że wystarczy je pchnąć, wejść bez
przeszkód i zobaczyć stół i krzesło.
Usiąść raz jeszcze , by wypalić papierosa / popiół z poprzedniego starannie ułożył się
na rożku stołu, niedopałek widać rzuciła na ziemię /, opierając się bokiem,
aby uniknąć światła padającego wprost.
Poszukała w kieszeni zapalniczki , popatrzyła na pierwsze kółko dymu,
zaczepiające się o światło.
Jeżeli cichy śmiech był wtedy śpiewem ptaka , teraz w ogrodzie nie śpiewał żaden ptak.
Ale miała dużo papierosów, mogła oprzeć się o stół i pozwolić, by jej spojrzenie zgubiło
się w ciemnej, przeciwległej ścianie. Mogła wyjść kiedy zechce, mogła też zostać.
Może będzie cudownie , gdy światło słoneczne zacznie wspinać się po ścianie,
powiększając coraz bardziej cień jej ciała , stołu i krzesła , a może wszystko pozostanie tak
nic się nie zmieni , światło nieruchome jak reszta, nieruchome jak ona , jak dym…”
Julio Cortazar – Koniec Etapu / Nikt byle kto /
Tekst opowiadania J. Cortazara był inspiracją do powstania filmu SEN I ,
w którym wędruję i odkrywam tajemnicze przestrzenie pokoi i korytarzy
Pałacu Poznańskich w Łodzi.
Kamera śledzi moją postać, twarz, ręce, przedmioty, które dotykam.
a przede wszystkim towarzyszące mi światła i cienie.
Wędrówkę kończę w pokoju bilardowym gdzie światło, staje się nieruchome
jak ona jak dym”
_____________________________________________________________________________
SEN I stanowił cześć videoperformance zrealizowanego
podczas manifestacji artystycznej / Miejsce w Łodzi – Hotel Sztuki – 29 VI 1990/
operator/montaż: Janusz Kołodrubiec